Annemieke van Dooren-Korenstra

Hoi allemaal,
Dit is mijn eerste blog. Het lukt dan ook even niet om een foto in te voegen, want niet alle schijven zijn kennelijk beschikbaar.
Leuk om weer een uitnodiging te krijgen. Ik probeer er de 16e april bij te zijn.
In vijf jaar is veel gebeurd. Een aantal dramatische dingen, maar vooral ook superleuke dingen, zoals het afstuderen van onze oudste dochter, die nu ook advocaat is geworden en het huwelijk van onze jongste dochter, die bijna klaar is met fysiotherapie. Zoon Pieter pubert nog lekker.
Wij wonen nog steeds in ons oude maar zeer comfortabele jaren 30 huis in Lage Mierde, tegen de Belgische grens. Veel ruimte, veel dieren en veel tuin, veel gesjouw dus, maar heerlijk om daarmee een beetje balans met werk te houden.
Inmiddels zijn we bijna 28 jaar getrouwd en op 21 januari a.s. hoop ik 50 te worden. Twee jaar geleden hebben ik door een naar ongeluk mijn oude wedstrijdpaard verloren. Als verjaardagskado hebben mijn kinderen nu een nieuw paard geregeld, Saar, omdat ik volgens hen zonder paard niet gelukkig ben. En dat klopt ook wel een beetje. Dus nu zie ik Sarah niet alleen, maar heb ik er ook een gekregen, ha.
Kortom, ik ben helemaal blij....Nu nog wat meer tijd vrij maken van werk, want dat is de laatste drie jaar de pan uitgerezen.
Ik hoop jullie gauw weer te zien!

Groeten, Annemieke

Ellen Speksnijder

Rond de vijftig inderdaad, dit is het jaar dat ik vijftig word en velen met mij denk ik. En dan bloggen, nog nooit gedaan maar dankzij de goede instructies van Arend is het mij in drie keer gelukt hier te komen.
Ik dacht het staat vol met berichten maar nee hoor, na Arend en Niek ben ik de derde.
Wel hoe gaat het met mij?
Goed. :)
maar serieus, na de vorige reünie is er niet zo gek veel veranderd in mijn leven. Ik woon nog steeds in Schoorl en dat is een van de beste beslissingen van mijn leven geweest. Verhuizen uit Alkmaar waar ik ook een prachtig huis had maar een klein tuin, heb ik nu een klein huis met een heerlijke grote tuin en dat is waar ik samen met Eric (al 26 jaar samen!) onwijs van geniet.
We zijn altijd plannen aan het maken, wat we nu weer eens kunnen gaan bouwen, laten bouwen, verbouwen, in twee betekenissen, en het ene project is nog niet klaar of het andere zijn al weer begonnen.
Wij kwamen met twee katten en een hond en kregen er twee geiten bij. De katten hebben inmiddels een plekje in de tuin, het hondje zit in een potje maar de geiten hebben we nog!! en inmiddels een nieuw hondje. Een hondje wat ons enorm bezig houdt en waar we enorm veel plezier van hebben. In de gietende regen en in de sneeuw leren wij weer hoe we de hond onder controle kunnen houden maar tot nu toe houdt hij ons onder controle. Gelukkig weet ik uit ervaring dat het op een gegeven moment een model terriër wordt.
In de vijf jaar dat we elkaar niet gezien hebben ben ik twee keer naar Amerika geweest, en ook twee keer in New York waar ik jaren nog van na kan genieten en wat mijn favoriete vakantieland/stad geworden is. Wat een stad!!
en naast dit genieten van Eric, beesten, Schoorl en mijn komende tripjes naar de VS werk ik ook nog 4 dagen in de week op een school voor voortgezet onderwijs. Ik ben daar zorgcoordinator en dyslexiebegeleider. En ook mijn werk daar geniet ik enorm van. Mijn kantoor bevindt zich op de VMBO vestiging dus ik heb dagelijks de meest woeste leerlingen om me heen. Wat ook nog steeds indruk op me maakt is die enorme praktijklokalen waar bv je eigen auto "even" op de brug gaat, of een leerling die met een ovenschaaltje naar je toe komt omdat ze onderhand wel weten dat "mevrouw" niet van koken houdt en ze willen me toch wel gezond houden, wat een goed teken is.
Mijn moeder zei vroeger al dat het onderwijs een goeie plek voor me zou zijn en dat is waar gebleken:
al die jonge, gekke mensen om me heen houden me jong en geven me de kans ook weer eens even "gek" te zijn, heerlijk!!
Als ik ze over de aankomende reünie vertel vragen ze zich wel af hoe "oud" ik wel niet ben: rond de vijftig!!! Godallemachtig, het is inderdaad dertig jaar geleden dat we ons diploma haalden .....
Ik heb zin om jullie allemaal weer te zien. Ik merk al wel dat mijn geheugen me af en toe in de steek laat want ik zie namen staan die ik niet herken, ai.. maar ach dat zullen we allemaal wel een beetje hebben, hoop ik.
Het gaat goed met mij en ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat. Van een aantal weet ik hoe het gaat, een aantal mensen zie ik gelukkig nog met enige regelmaat en de rest: heerlijk om jullie over een aantal maanden weer te zien!
Tot dan!

Arend

Mooi is dat, moet ik als digibeet een blog gaan schrijven en dan ook nog iedereen mailen hoe je dat moet doen. Bedankt Niek!!

Niek Venneker

Zo rond de vijftig zijn we nu allemaal. Ons examen ligt meer dan dertig jaar achter ons. Enkele jaren later, op 1 januari 1983, ging het internet in de vorm waarin we het nu min of meer kennen, van start. Misschien is bloggen voor jou dagelijks werk, misschien is het een grote uitdaging.

In beide gevallen nodig ik je graag uit een verhaal met foto op deze blog te plaatsen. Over wie je was, wie je geworden bent, wie je vrienden en vriendinnen waren en wie dat al die jaren zijn gebleven. Of schrijf over je verwachtingen van de komende reünie. De instructies voor het bloggen vind je in de e-mail die je van Arend Keizer gaat ontvangen.

Je komt toch ook op 16 april?

Groet van Niek!